Eylül ayı her zaman aynı duyguyu vermiştir bana.Küçük,daha kendimi yeni tanımaya başlamış olduğum yaşlardan beri Eylül ayının başlamasıyla birlikte mütemadiyen duyduğum "ee okullarda açılıyor" diye başlayan cümlelerin müdavimi olmuşumdur.Çoğu çocuk o dönemler sevmese bile ben severdim Eylül'ü.Benim için Eylül saf bir çocuktu benim için Eylül küçük okul aşkımı aylar sonra görmekti.Önceki geceden çantamı hazırladığım,önlüğümü ve yakamı en güzel şekilde ütületip sabah çabucak giymek için dolabımın kulbuna astığım,sabah girer girmez okula bahçede küçük aşkımı aradığım,ilk selamımı gülümsemeyle alırsa tüm yılın güzel geçeceğine inandığım aydır Eylül.Sonbaharın ilk ayı olması sebebiyle düşman olsada yapraklar,figüran olacağı için yavaş yavaş burukluk hissetsede güneş,çocuklar okul stresini yaşamaya başlasada,bilsem ki...
Bilsem ki aynı çocuk gülüşüyle bahçeye gireceğimi,
Aynı tebessümlü bakışlarla gözlerimin onu arayacağını,
Hiç unutmayacaksam yine o ilk selam verirken ki gülüşünü,
Razıyım Eylül'e razıyım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder